O osnivanju Saveza izviđača i osnivaču Milošu Đ. Popoviću, u poslednjih dvadeset godina mnogo se pisalo i pričalo u izviđačkoj organizaciji.

Kao i svaki uspešan pokret mladih ljudi na našim prostorima i izviđači su imali nekoliko faza u svom radu i razvoju.

Prva faza je bila sabiranje umnih ljudi u okviru Trezvene mladeži, formiranje inicijativnog odbora, proučavanje „izviđačke biblije" pod nazivom Scouting for boys, okupljanje mladih i prvi izlet u beogradski Karađorđev park na Đurđevdan (23. aprila po starom kalendaru) 1911. godine.

Druga faza je bila širenje organizacije u većim sredinama diljem Kraljevine Srbije, kao što su Valjevo, Niš, Kragujevac, Vranje, Šabac, Zaječar, Užice i druga mesta. Početni uspesi puni poleta naglo su prekinuti balkanskim ratovima, a ubrzo i Prvim svetskim ratom. U tim najuzbudljivijim događajima tadašnje Evrope tvorci i članovi organizacije nastojali su da primene skautske principe, posebno u radu sa mladima koji su izbegli iz svojih domova.

Treća faza rada pokrenuta je u okviru Sokolske organizacije odmah po oslobođenju Srbije i stvaranja nove države. Posle početnih nesporazuma ovaj period je krunisan brzim širenjem izviđaštva u Kraljevini SHS, do te mere da je Baden Pauel, tvorac Skautizma pozvao naše izviđače da budu osnivači Svetskog skautskog pokreta 1922. godine.

Četvrta faza u razvoju organizacije je nastala decembra 1929. godine kada je ministar prosvete pod pretnjom zabrane rada naredio izviđačima da u roku od tri nedelje promene ime u Savez skauta kraljevine Jugoslavije. Nakon toga odvija se desetogodišnji period uspešnog rada pokreta. Sticajem istorijskih okolnosti ovaj period se završio poznatim pozivom skauta da se spašava otadžbina od nadolazećeg fašizma.

Ne baš lako dobijanje naklonosti nove vlasti za obnovu pokreta, prilagođavanje skautskog programa uslovima u kojima je omladina živela, sporazum sa Savezom pionira, pomoć rukovodstva Planinarske organizacije, prvi tečajevi i škole, i osnivanje Beogradskog stega su peta faza u radu i razvoju izviđaštva u Srbiji. Nakon osnivanja Saveza izvidnika i planinki NR Srbije i Saveza izvidničkih organizacija Jugoslavije dolazi do naglog rasta organizacije. Istina u petoj i najdužoj fazi razvoja koja je trajala od 1952 do 1992. blo je mnogo uspona i padova u radu pokreta, ali je on ostao na dobrim temeljima. Koliko je jugoslovensko izviđašvo imalo samopouzdanja najbolje govori način na koji se organizacija sporazumno podelila 1992. godine.

Period od 1992 do 1995. dodine kada je Savez izviđača ponovo primljen u Svetski Skautski pokret bio je više nego težak. To je period vernosti  mladih izviđača svojoj Otadžbini koja se našla na velikim iskušenjima i odanosti izviđačkim principima.

Može se reći da je danom priznanja Republike Srbije 2006. godine nastupila sedma faza u razvoju izviđaštva koja će se okončati proslavom stogodišnjeg jubileja. Sadašnja generacija izviđača treba da bude svesna da joj je pripala obaveza i čast da za 365 dana proslavi stoti rođendan jednog od najuspešnijih pokreta mladih ljudi u Srbiji.